Skip to content

Standard

Duma i konie1

Opis standardu rasy RHODESIAN RIDGEBACK wraz z praktycznym komentarzem sędziów angielskich p Janet Parker ( współautorka książki "The Complete Rhodesian Ridgeback. The breed standard") i Majora Toma Hawleya

Ogólny wygląd

Przystojny, mocny, muskularny i aktywny pies, symetryczny w linii, zdolny do osiągania dużej prędkości, charakteryzujący się dużą wytrzymałością.

Standard rasy daje ogólny, wyrównany pogląd o wyglądzie rasy, choć otwarty jest na interpretacje.. Obserwujemy spore rozbieżności w typie RR - od ciężkiego ?mastifowatego? o krótkim pysku do małego, lekkiego typu króliczego. Rasa ta nabiera popularności , stąd ważnym jest przestrzeganie pewnych stałych ?punktów?które stanowią o odrębności rasy..
Rhodezyjski Ridgeback przede wszystkim jest psem gończym (polującym), który powinien być mocny i muskularny a równocześnie zwinny, zdolny do osiągnięcia dużej prędkości w krótkim czasie i szybkiej zmiany kierunku biegu. Cięższy typ ?mastifa? będzie miał z tym problemy ...

Jeśli oceniamy tę rasę w ringu, spoglądamy na każdego psa i próbujemy odpowiedzieć napytanie: Czy jest on zdolny do polowania, dostatecznie silny i zwinny aby osaczyć lwa i przeżyć? Czy jest w stanie wykonać zadanie dla którego ta rasa została stworzona?

Charakterystyka

Cechą charakterystyczną rasy jest pręga na grzbiecie uformowana przez włosy rosnące w przeciwnym kierunku do pozostałej sierści. Powinna być dobrze zaznaczona , symetryczna , zaczynać się pomiędzy łopatkami , sięgać do zadu zwierzęcia, zawierać dwa identyczne ?lusterka?, tylko i wyłącznie naprzeciw siebie.?Lusterka? nie mogą występować niżej niż w jednej trzeciej całej długości pręgi. Pożądana szerokość pręgi - 5 cm.

Pręga jest tarczą herbową RR` - wyróżnia go na tle innych ras. RR bez pręgi jest niczym dalmatyńczyk bez plamek. Standard rasy określa szczegółowo długość, szerokość i umiejscowienie pręgi. RR`s z wieloma ?lusterkami?, z jednym lub bez będą na pewno nisko oceniane w ringu wystawowym.

Kiedy w roku 1922 roku ustalono standard rasy pręgi z wadą były dopuszczalne. W niektórych starszych typach tzw. ?krowie liźnięcia?(cow licks), jak nazywają niektórzy pręgę na grzbiecie ridgebacka, powszechne były nieregularne pręgi o wielu ?lusterkach?. Po pewnym czasie okazało się iż wyhodowanie psa o regularnej prędze z dwoma ?lusterkami? symetrycznie położonymi naprzeciw siebie jest możliwe. Na szczęście natura uznała za stosowne utrzymać bardzo wysoki procent szczeniąt z piękną, regularną pręgą. Pręga musi być utrzymana, w początkach tworzenia rasy dla hodowców było jasnym iż tylko szczenięta z pręgą posiadają nieocenione zalety myśliwskie i stróżujące i te tylko brano pod uwagę w dalszej hodowli. Pręga jest cechą dominującą, lecz nie jest cechą utrwaloną - szczenięta bez pręgi rodzą się w najlepszych nawet hodowlach. Można jednak już w tej chwili orzec z całą pewnością, że występowanie takich szczeniąt zmniejsza się, a całe mioty rodzą się z pięknymi pręgami. Najlepiej zdefiniować wygląd pręgi od razu po urodzeniu szczeniąt, gdy sierść jest mokra i przylega ściśle do skóry. W następnych tygodniach sierść jest puszysta, tak więc trudno opisać pręgę. Z czasem staje się wyraźnie widoczna i zdefiniowana W okresie wzrostu psa pręga pozostaje w tej samej proporcji do całego ciała, tak więc nie należy wierzyć opowieściom o rozwoju pręgi do pełnej urody w wieku dojrzałym psa.

Temperament

Dostojny i inteligentny , nieufny wobec nieznajomych, lecz nie okazujący agresji lub onieśmielenia.

Każdy kto posiadał lub posiada RR będzie pełen entuzjazmu co do temperamentu tej rasy. To jest bez wątpienia wspaniały pies rodzinny - lojalny, pełen uczucia i obronny. Ridgeback ma mocny instynkt obronny, ale nigdy nie wyraża się on w postaci niekontrolowanej agresji. Cechą charakterystyczną tej rasy jest zrównoważenie. To jest pies, który akceptuje przewodnictwo swego właściciela, odnosi się z rezerwą do obcych, lecz zaakceptuje towarzystwo innych ludzi w obecności właściciela, będzie w stosunku do nich przyjacielski, o ile właściciel zaprezentuje ich jako swoich przyjaciół.....

Głowa i czaszka

Odpowiedniej długości, czaszka płaska, raczej szeroka pomiędzy uszami, wolna od
zmarszczek gdy w spoczynku. Stop odpowiednio zaznaczony. Nos czarny (towarzyszy oczom ciemnym) lub brązowy ( oczy bursztynowe) . Pysk długi , głęboki, pełen wyrazu. Wargi czyste i przylegające do żuchwy. Szczęki silne ze zgryzem nożycowym, tj. górne zęby zachodzą ciasno na dolne i osadzone są prostopadle do szczęki, dobrze rozwinięte zęby, szczególnie kły.

To jedna z cech, gdzie standard rasy jest otwarty na interpretację. Jest to rezultat wielu różnych typów, które widujemy w ringach, My preferujemy mocny, zdecydowany typ głowy u psów, zaś u suczki głowę piękną , samiczą. Zbyt ciężka głowa, zbyt krótki lub długi pysk jest gorzej oceniany. Najlepsze głowy to te, których długość pyska (od czubka nosa do stopu) jest prawie równa odległości od guzka potylicznego do centralnego punktu pomiędzy oczami. Obie odległości powinny równać się odległości pomiędzy uszami. Pysk od stopu powinien być w linii równoległej do przedczaszki i kończyć się pod kątem prostym. Czarny pysk jest akceptowany, o ile nie sięga powyżej oczu i nie przybiera formy
maski. Wady: głowa bullmastifa, wąski pysk, charci, okrągła głowa z luźnymi policzkami, przodo- lub tyłozgryz, brakujące zęby.

Oczy

Osadzone w odpowiedniej odległości, okrągłe, błyszczące z inteligentnym wyrazem, kolor harmonizuje z kolorem sierści.

Podstawowa sprawa - oczy muszą harmonizować z kolorem sierści psa. Dopuszczalny jest bursztynowy kolor oczu przy brązowym lub wątrobianym kolorze nosa. Ale psy o czarnych nosach muszą mieć ciemne oczy. Wyraz oczu powinien być bystry, czujny i inteligentny.

Uszy

Osadzone raczej wysoko, średniego rozmiaru, raczej szerokie przy podstawie , stopniowo schodzące do zaokrąglenia. Noszone blisko głowy.

Czarne uszy są nieprawidłowe, jednak mogą być ciemniejsze niż reszta sierści. Powinny być noszone blisko głowy, osadzone raczej wysoko. Sędzia powinien gorzej ocenić uszy osadzone zbyt wysoko (na czubku głowy), jak i nisko. Uszy fruwające, gdzie nasada uszu umieszczona jest frontalnie w stosunku do głowy, są również wadą.
Na szczęście rzadko zdarzają się wadliwe psy o czarnych uszach i czarnej masce na pysku.

Szyja

Odpowiednio długa , silna i wolna od podgardla.

Ridgeback powinien mieć czysty kark o odpowiedniej długości. Powinien jawić się jakomuskularny, ale giętki z wysklepioną linią górną.
Nie może być zbyt długi jak u doga niemieckiego, lecz również nie może być zbyt krótki iwąski. Podgardle z dużą ilością zwisającej skóry wokół gardła również uważane jest jakowada.
U większości przedstawicieli tej rasy szyja jest długa i giętka, z elegancką wysklepioną linią górną, głowa noszona wysoko. U psa o doskonałych proporcjach punkt pomiędzy łopatkami jest najwyższym punktem linii grzbietu, nigdy nie niższym niż zad.

Przód

Łopatki pochyłe, ukośne, wyraźne i muskularne. Przednie nogi doskonale proste, silne, mocne w kości, łokcie blisko ciała.

Nogi powinny być o dobrej kości - niezbyt mocnej i niezbyt lekkiej. Gdy pies oglądany jestz boku powinien wydawać się szerszy niż oglądany od przodu. Typ, który jest zbyt mocnej i zbyt lekkiej kości będzie uważany za wadę.

Ciało

Klatka piersiowa niezbyt szeroka, bardzo głęboka i pojemna, żebra sprężyste, nigdy nie beczkowate. Plecy i grzbiet silne i muskularne, lekko wysklepione.

W pełni dojrzały pies powinien mieć dobrą głębokość klatki piersiowej, sięgającą do łokci. Długość ciała mierzona jest od łopatek do zadu powinna być trochę większa niż wysokość psa mierzona od ziemi do kłębu (trochę dłuższy niż wyższy). Niektóre źródła podają idealną proporcję 1,02 do 1. Wadliwe są psy o płytkiej klatce piersiowej, zbyt długie lub krótkie. Grzbiet karpiowaty lub łękowaty, okrągłe żebra lub beczkowate oraz zupełnie płaskie żebra są wadą. Mostek dorosłego psa powinien sięgać do łokcia, a głębokość klatki piersiowej zmierzona od kłębu do punktu pomiędzy łokciami  (mostek) powinna równać się odległości od dolnej linii mostku do poziomu gruntu.

Tył

Muskuły dobrze zaznaczone, wyraziste, pęciny idą dobrze w dół.

Ridgeback powinien być zwinny , inaczej nie będzie efektywny jako myśliwy. Wady w
zadzie bezpośrednio przenoszą się na zdolności do pościgu i zwinność, tak więc sędzia niżej ocenia pęciny zbyt szeroko ustawione lub zbieżnie oraz słabe uda, sztywne, zbyt kościste.

Stopy

Zwarte, dobrze wysklepione palce, okrągłe, elastyczne poduszki, ochraniane przez włosy pomiędzy palcami i poduszkami.

Wady: stopa płaska i ?zajęcza?, zbyt długie pazury.
Płaskie stopy zaczynają być coraz częstsze, od czasu do czasu widujemy typ zajęczej stopy w ringu, są to dość poważne wady. Regularne spacery po utwardzonym gruncie zazwyczaj pozwalają na utrzymanie stóp w dobrej kondycji. Psy, które biegają jedynie po miękkim gruncie będą miały zbyt długie pazury, wówczas ich długość należy regularnie kontrolować. Ćwiczenia wyłącznie na trawiastym gruncie sprzyjają również powstawaniu płaskiej stopy. Dobre stopy dla psa gończego jakim jest RR są sprawą priorytetową. Pies może być najpiękniejszy pod słońcem, ale jeśli ma słabe nogi i stopy to lepiej mu kupić łyżworolki , niż uznawać go za zwierzę hodowlane. C.H.Edmonds ( 1923) pisze: ?(..) Muszą mieć najlepsze stopy, z poduszkami które wytrzymają każdy rodzaj podłoża na jakim im przyjdzie pracować, dzień po dniu w najgorszych nawet warunkach pies powinien stąpać lekko i bez wysiłku (...)?
Do dnia dzisiejszego to stwierdzenie jest prawdziwe.

Ogon

Silny w osadzeniu, noszony niezbyt wysoko lub nisko, zwężający się ku końcowi, gładki. Noszony z lekkim łukiem, nigdy nie zwinięty.

Ogon pomaga utrzymać psu równowagę w biegu i zwrocie, wykonanym w pełnej prędkości. Ridgeback powinien nosić ogon prawie na poziomie grzbietu, nigdy nie powinien być zawinięty ponad linię grzbietu. W ringu wystawowym, gdy pies stoi ogon spokojnie, zazwyczaj jest opuszczony do napięstków. Jeśli pies jest nieśmiały lub bojażliwy, ogon może chować między nogami, tak jak u whippetów. Niektóre szczenięta rodzą się z zakręconymi ogonkami lub bardzo krótkimi (coraz rzadziej spotykane wady recesywne), nie powinny być przeznaczane do hodowli ! Ogon w ogólnej skali ocen to tylko 5 punktów, lecz należy właściwie doceniać jego rolę,
wszak jest wspaniałym zwieńczeniem doskonałej linii RR.

Ruch

Prosty, swobodny i aktywny.

Ruch Ridgebacka opisywany jest w oryginalnym standarcie jako podobny do ruchu
foxhounda. Niestety nie pomoże to osobom które nie widziały foxhounda w ruchu. Gdy rasa zdobywała popularność dodano opis: ?ruch prosto do przodu, wolny i aktywny?. Ridgeback powinien kroczyć do przodu lekko, bez wysiłku, zaś widoczna siła, potencjał napędowy drzemie w zadzie zwierzęcia.
Gdy pies jest w ruchu sędzia najlepiej może ocenić stęp, czy kończyny są beczkowate lub zbieżne. Wadą jest również krok defiladowy (wysoko podnoszone nogi), krzyżowanie nóg w ruchu i zbaczanie z linii prostej ruchu na jedną stronę.

Sierść

Krótka, zwarta, gładka i lśniąca, nigdy nie wełnista lub jedwabista.

RR pochodzi z gorącego kraju, jego sierść jest krótka i gęsta. Jednakże w krajach o klimacie umiarkowanym sierść uległa pewnym modyfikacjom, nie powinno być to uznawane jako wada. Wadą jest jedynie sierść wełnista lub jedwabista.

Kolor

Jasno pszeniczny do czerwono pszenicznego. Głowa, ciało, nogi i ogon jednakowego koloru. Białe plamki na piersi i palcach dozwolone, lecz nigdy nie w nadmiarze, na brzuchu i ponad stopami niepożądane. Białe palce niepożądane . Ciemny pysk i uszy dopuszczalne.

Określenie koloru jako ?pszeniczny? jest otwarte na interpretacje, lecz przyjmujemy je jako kolor dojrzałego zboża. Kolor szary, srebrzysty, kolory wyżła weimarskiego oraz czarnypodpalany są wadliwe i zwierzęta w tych kolorach w żadnym wypadku nie mogą być użyte do dalszej hodowli.
Czasem słyszę zapytania: Po co tyle zamieszania z kolorem? Dlaczego RR nie mogą być czarne, z białymi nogami i brzuchem? Albo nawet niebieskie? Nie zapominajmy iż RR jest to inaczej Gończy na Lwy, tak więc pośród sawanny, stepu ten duży pies musi niepostrzeżenie wytropić i podejść do swej ofiary, nie wyróżniając się niczym w otoczeniu. Hodowca - nowicjusz może być przerażony gdy zobaczy dopiero co urodzone szczenięta - wydają się być czarne! Dopiero przy dokładnym przyjrzeniu się kolorowi sierści na szczycie główki szczenięcia zobaczymy zapowiedź prawdziwego umaszczenia. Czasem widujemy w ringu bardzo jasne psy, psy o takiej sierści nie powinny być kojarzone ze sobą . Ale z drugiej strony obserwuję w niektórych rejonach tendencję do kojarzenia par o bardzo ciemnej sierści , co jest też dużą nieprawidłowością.
Wymagania dotyczące białych plamek w sierści trochę wprowadzają w błąd, bowiem
określenie białe plamki niepożądane, a następnie dopuszczalne plamki na piersiach i palcachpozostają w sprzeczności. Uznajemy w tej kwestii standard amerykański, który określa iż niepożądane są białe plamki powyżej stóp i na brzuchu. Dążymy w hodowli do zredukowania białego koloru do minimum i wreszcie do wyeliminowania. Być może kiedyś się to uda, lecz w tej chwili pies w ?krótkich białych skarpetkach? i białymi plamkami na piersi na pewno nie zostanie oceniony w ringu z tego powodu niżej. Psy o brązowych nosach należą raczej do rzadkości , ale pozostają w zgodzie ze standardem, a nawet w hodowli są bardzo pożądane. Hodowcy posiadający RR o brązowych nosach podkreślają inny niż typowych RR. temperament. Mówią iż ?brązowe nosy? są bardziej wrażliwe i inteligentne, w zachowaniu bardziej odpowiedzialne. Wymagają za to bardziej delikatnego prowadzenia.

Rozmiar

Psy - 63 cm pożądana minimalna wysokość, 67 cm maksymalna.
Suki - 61 cm minimum, pożądane maksimum 66 cm.

Standard mówi o wielkości mierzonej w kłębie (najwyższy punkt grzbietu pomiędzy
łopatkami) dla psów od 63 do 68 cm, dla suk od 61 do 66 cm. Amerykański standard mówio wadze dla psów 75 lbs, dla suk 65 lbs. Metodą na oko określamy wagę dla psów 36 kg (80 lbs) a suk 32 kg (70 lbs) z dopuszczalnym marginesem 2,5 kg w dół lub w górę.

Punktacja

Skala punktów stosowana przy ocenie Ridgebacków według standardu amerykańskiego :

  • ogólny wygląd, wielkość, symetria i równowaga - 20 pkt
  • pręga - 20 pkt
  • głowa - 15 pkt
  • nogi i stopy - 15 pkt
  • kark i łopatki - 10 pkt
  • ciało, grzbiet, klatka piersiowa i lędźwie - 10 pkt
  • sierść i kolor - 5 pkt
  • ogon - 5 pkt
  • DYSKWALIFIKACJA: brak pręgi

Punktacja nie jest dołączona do standardu FCI , ale jej znajomość pomaga niejednokrotnie sędziemu w ocenie psów na ringu. Jest ona wskaźnikiem na jakie szczególne cechy należy zwrócić przede wszystkim uwagę, jakie cechy odgrywają rolę pierwszoplanową w ocenie RR. W praktyce jednak sędziowanie odbywa się w ringu poprzez porównanie psów pomiędzy sobą, a nie poprzez porównanie do jakieś szablonu i wypełnianie karty punktacji. Pies jest oceniany jako jednostka i do sędziego należy zwracanie uwagi na szczegóły, które spowodują wybór tego czy innego psa.