Budowa ciała a ruch część 2

Kątowanie przodu a ruch
Na prawidłowy ruch przodu składa się kilka głównych elementów takich jak – ułożenie łopatek, wysokość kłębu, względna długość łopatki, ramienia, przedramienia i nadgarstka ze śródręczem. To wszystko determinuje długość wykroku przodu. Efektywność wykroku przodu także zależy od efektywności zadu (może zmienić się wraz z dojrzałością zwierzęcia), jego siły i efektywności wykroku tyłu, który przenoszony jest przez grzbiet. Przy dobrym zbalansowaniu katowania przodu i tyłu zarówno wykrok przodu jak tyłu powinien być równie efektywny.
Wykrok przodu  Długość wykroku przodu jest zdeterminowana przede wszystkim położeniem łopatek, ich względnej długości, ramienia, długości przedramienia i położenia mostka.
Ułożenie łopatek Definicje lub sformułowania dotyczące łopatek:
Dobrze ułożona łopatka z widocznym przedpiersiem ( widoczne
z boku)
Stroma łopatka – brak przedpiersia, efekt w ruchu – luźne łokcie lub/i brak wsparcia klatki piersiowej.

Kłąb Obszar pomiędzy górną krawędzią łopatek, który przede wszystkim zależy od położenia łopatek. Większość ras ma dobrze zaznaczony kłąb, co oznacza, że patrząc z boku na psa jego kłąb jest wyższy niż środek grzbietu. Wysokość kłębu jest zdeterminowana przez to jak wysoko łopatki są ułożone w stosunku wyrostków kolczystych kręgosłupa w odcinku brzusznym. Wysoki kłąb- końcówki łopatek są wyższe niż wyrostki kręgosłupa, o zwięzłym umięśnieniu z powodu krótszych mięśni. W rezultacie ruch przodu jest bardziej związany. Kłąb widziany z boku jest wyższy niż środek grzbietu.
Poziom łopatek równy z poziomem wyrostków kręgosłupa. Takie położenie daje więcej miejsca dla
ruchu ponad kłębem, łopatki lekko opadają w ruchu. Oglądany z boku kłąb znajduje się na jednym poziomie z grzbietem.
Kłąb płaski ( niski) – łopatka jest ułożona niżej niż wyrostki kręgosłupa. To powoduje duże niezwiązanie w ruchu, generalnie opadanie na przodzie. Oglądany z boku kłąb znajduje się niżej niż środek grzbietu. Jeśli ruch jest zrównoważony, kłąb powinien pozostać lekko powyżej linii grzbietu podczas ruchu. 

Kątowanie przodu
1. Bardzo dobrze kątowanie przodu, z maksymalnym kątem łopatki 90 stopni, bardzo dobre położenie łopatek, bardzo dobra długość i położenie przedramienia. Taka konstrukcja daje maksymalną długość wykroku.
2. Najczęściej spotykane kątowanie przodu – 105 stopni, z odpowiednią długością łopatki i przedramienia, ale lekko strome – typowe dla wszystkich ras kłusujących. Wystarczający do bardzo dobrego wykroku.
3. Dobre położenie łopatek, ale krótkie przedramię z ograniczonym zasięgiem. Kąt łopatki
i ramienia – 120 stopni. Efekt w ruchu przodu – tzw. hackney ( wysoko wyrzucane łapy przy dość krótkim
wykroku)
4. Dobrze położenie, ale dość strome położenie łopatek, przedramię o dobrej długości, kąt łopatki i ramienia – 120 stopni. Takie kątowanie jest charakterystyczne dla większości ras galopujących i kłusujących. Podczas stępa wykrok jest nieco
ograniczony, ale podczas galopu łopatki poruszają się ku tyłowi umożliwiając osiągnięcie bardzo dobrego zasięgu wykroku.

Podsumowując –im dłuższe przedramię to bez względu na długość i położenie łopatek pies osiąga znacznie lepszy wykrok przodu. Długość przednich kończyn – każda rasa ma określoną proporcję pomiędzy wysokością w kłębie, głębokością klatki piersiowej i długością łap. W naszej rasie te proporcje to 1: 0,5: 0,5.
Suki mogą osiągnąć te proporcje dopiero w wieku pełnej dojrzałości. Osobniki o zbyt krótkich łapach lub zbyt głębokiej klatce piersiowej będą zawsze wykazywały pewne trudności z osiągnięciem wydajnego ruchu przednich kończyn.
Śródręcze i nadgarstek Śródręcze i nadgarstek działają jak resory podczas ruchu przednich kończyn. Zbyt strome i krótkie nadgarstki i śródręcza nie mają takiej sprężystości i gorzej amortyzują odbicie przednich łap od podłoża. Strome śródręcze jest pożądane u terierów, gdy pożądany jest krótki i bardzo energiczny ruch. Dobrej średniej długości śródręcze o kącie nachylenia 15-20 stopni umożliwia sprężyste odbicie przy zachowaniu elastycznego i ekonomicznego wykroku (owczarki niemieckie i charty) Zbyt długie śródręcze lub zbyt nachylone w stosunku do całej łapy do podłoża powoduje, że pożądana sprężystość znika, pies porusza się zbyt miękko, czasem widziany w ruchu od przodu jest zbyt luźny w nadgarstkach. W ekstremalnych sytuacjach pies „przewraca” się na
przód.